|
|
|
افتخار زنان همین بس که روز میلاد برترین گوهر خلقت
بانوی بهشت، فاطمه زهرا(س) روز زن نامیده شده است .
میلاد حضرت فاطمه زهرا سرور زنان دو عالم وروز زن مبارک
برچسب‌ها:
[ جمعه 22 ارديبهشت 1391برچسب:فاطمه,زهرا,میلاد ,جاودان ,روز مادر,پاکوه,قم,رودان,پاکوه,عکس زیبا ,عکس ,جالب, تاحالا ندیدی, ] [ 10:55 ] [ محمد جاودان ]
[
]
دانلود مداحی زیبای سید ذاکر .دیونه کجا داره جز در خونه ی حسین دل دیونه ی او شده دیوونه ی حسین به دو سبک متفاوت
برای دانلود اینجا کلیک کنید(1)
برای دانلود اینحا کلیک کنید(2)
برچسب‌ها:
[ پنج شنبه 21 ارديبهشت 1391برچسب:مداحی سید ذاکر ,دانلود مداحی سید ذاکر,ذاکر, دیونه کجا داره جز درخونه حسین,جاودان ,محمد,پاکوه,رودان, هرمزگان,مداحی پخش نشده ی ذاکر, ] [ 18:32 ] [ محمد جاودان ]
[
]
جهت دانلودسایز بزرگ اینجا کلیک کنید
برچسب‌ها:
[ چهار شنبه 20 ارديبهشت 1391برچسب:دانش اموز نمونه ,پاک,ه,محمدجاودان,ایران,هرمزگان,مازغکران,مازغ کران,رودان, ابنما عکس زیبا,عکس جالب, تا حالا ندیدی,عکسی که تا حالا ندیدی,معلم ,تهران,بچه ای خوب, مذهبی ,مداحی, مداحی سید ذاکر ,مداحی ذاکر, ] [ 8:40 ] [ محمد جاودان ]
[
]
برچسب‌ها:
شعری سروده ی خودم تقدیم به مرحوم پدرم .
آن نیمه شب تاریک
چه سکوتی وچه سردی
که ز سرمای زمستان
دل شب هم می لرزید
و پدر فانوس بدست از لب آب آمده بود (1)
بر سر شانه ی او بیل بد(بود)
وخستگی روز همه اش
وهمان مهر ومحبت که صفا خانه ی ماداد
وبه گرمای محبت
ما را سرد
نمی بود
وبه آن بوسه ی گرمی که مرا خوابم برد
ولی او
مستانه وضو کرد
به آبی سرد
ونمازی که درآن تاریکی شب (2)
ظلمتکده ی دنیا را
تا به سر کوی خداوند
شکست
وبه زیبایی چشمش قسم
که در سایه ی شب
گریه ی مردانه نمود
ودر روز بخندید وادب
یاد به ما داد
که
ادب از عقل بیاموز
وبه دامان شب آویز
وبگریید
که فردا سحری دارد(3)
وتو می دانی که چه شیرین وچه زیباست
نوایش
که در خاطر من آمده
آن حزن صدایش
که می خواند
در آن مجلس عشاق حسینی
به آوای غمینی
<<وای گفت راوی درزمین کربلا
وای بودم ودیدم زجور اشقیا>> (4)
وازآن نوحه ی زیبا وغمینش
که می خواند
همیشه
<<وای آرزوی دیدن کرب وبلا دارم به دل
وای شوق دیدار حسین سر جدا دارم به دل>>(5)
پیچیده هنوزم
در گوشم
که چنین می خواند
<<وای از آن سنگ که دندان پیامبر بشکست
درّ دندان نبی شافع محشر بشکست>>(6)
وچه زیبا
می گریید
در پی روضه ی شیخ
به صدایی که همه هق هق آن
آکنده نمود از عشق
مجلس ومحفل مارا
هم
من از این رو
خاطره ی او را
در خاطر تو آوردم
تاروح
مشدی غلامرضا(7) را
با حمد وصلوات شاد سازی
(1) باغ داشتیم و آب دهی باغات ده نوبتی بود نوبت ما که می شد گاهی پدرم علاوه بر روز ، نیمه شب بر میخواست وآب بندی درختان را جابجا می نمود.
(2)پدرم با اینکه مردی روستایی وسواد قرانی داشت ولی حافظ کل قران کریم بود-بساری از دعاهای مفاتیح را حفظ بود و کتاب نیز بسار خوانده و تاریخ وحکایات اسلامی فراوانی از بر داشت.وهمیشه برای ما میخواند. معمولا نماز شب او ترک نمی شد..نیز نماز اول وقت
(3).فردا سحری دارد یعنی اعمالتان راخدایی کنید وبترسیداز خدا تا فردای قیامت رو سپید باشید.
(4)پدرم نوحه خوان معروفی در منطقه بود.اشاره به یکی از نوحه هایی که همیشه می خواند.
(5) اشاره به نوحه دیگری که او می خواند.
(6) اشاره به نوحه دیگری که او می خواند.
(7) روحش شاد ویادش گرامی باد
برچسب‌ها:
[ پنج شنبه 14 ارديبهشت 1391برچسب:, ] [ 11:20 ] [ محمد جاودان ]
[
]
بخشی از خاطرات من
شوروشوق زیادی داشتم واین عجیب نیست بلکه هر کودکی که بخواهد برای نخستین بار به مدرسه برود چنین است همبازی ها ودوستان جدیدمدرسه ، خواندن ونوشتن مانند بزگترها ،آموزگار ،مدیرو ...هر کودک6ساله یا 7 ساله ای که چون متولد نیمه ی دوم سال است باید در 7سالگی به مدرسه رود مانند من را به شعف وا می دارد.آن روز صبحانه راکه خوردم کیفم را که از روز قبل آماده اش کرده بودم یعنی مداد ودفترم را درآن گذارده بودم برکولم گذاشتم ورفتم از جاده ی خاکی که مسیر خانه ی ما وهمسایگان را می پیمود ، این راه کوچه باغ نبود ونیز مانند جاده ی روءیاها که دو طرف آن پوشیده از انبوه درختان با هوای سرد پاییزی باشد نبود،خیابان وکوچه ی شلوغ شهر هم نبود بلکه جاده ی خاکی بود که از وسط حیا ط بی دیوار همسایه به طرف پایین که در شیب کمش به پشت خانه ی همسایه ی دیگر وبه تک درخت نخل شاهنی با خیل بچه های قد ونیم قدش که چون مادری مهربان همه ی آن ها رادر آغوش کشیده بود می رسید .این مسیر را پیمودم وچون مقدارکی دیگررا نیز طی نمودم از جلوی تنها مسجد روستا که در کنار جاده ی اصلی بود وآن نیز مانند همه ی خانه های روستا به جز یکی یا دو تا که دیوار حیاط داشتند، بی هیچ دیوار حیاط وحصاری بود ، نیز گذشتم. ازکوچه ی کوچک ساختمان بزرگ و سفید مدرسه ی جدید ومدرسه ی گلی خراب شده ای که سالیانی دورترمهد علم کودکان عصر خویش بوده وحالادر سال1372 ه.ش خرابه ای است که بقایای آن خاطره ی دانش آموزان آن سالهای دورش است .از این کوچه هم که گذشتم دم در دبستان سعدی بودم. علاوه بر معلّم سالهای گذشته معلّمی تازه از راه رسیده که نخستین سال تدریسش بودواهل روستای کمی دورتر.این را بعدها فهمیدم. به هر حال معلّم بسیار خوش اخلاق ، شوخ طبع ،جدّی ،دوست داشتنی که در کار معلّمی حرف نداشت.این ها رادر سالهای بعد که دانش آموز او شدم تجربه کردم.گر چه در همان سال اوّل من نیز مانند بقیه پی به این اوصافش بردم ولی او فقط معلّم کلاس دوّم وسوم وپنجم بود. کتابها را در مدرسه به دانش آموزان می دادند یعنی پول آن را به مدرسه می دادیم وکتاب می گرفتیم. همه با شوق کتابها را ورق میزدند وازعکس ها ونیز درس ها و صفحاتی که نسبت به سالهای قبل جدید شده بودند لذّت می بردند. ما کلاس اوّلی ها که حدود 20 نفر و کلاس چهارمی ها که 4نفر بودند در یک کلاس وبا معلم سابق آن مدرسه درس می خواندیم.
گمان می کنم از معلّم کتک خورده بودم که از مدرسه فرار کرده بودم .البّته افراد دیگری هم بودند که از مدرسه فرار می کردند حتّی یکی بود که توی تنورنان پنهان می شد. نصیحت وتشویق وتهدید از جانب پدر واطرافیان سودی به حالم نکرد وهمچنان حاضر به مدرسه رفتن نبودم پدر مرا کتک زد فرار می کردم واو به دنبالم، ولی من در دویدن بسیار تیز بودم و پدر نیز به خاطر شخصیت اجتماعی از دویدن تند امتناع می نمود . چند بار کتک مفصل خوردم وچند بار هم گریختم ولی همچنان لج بازی ام ادامه داشت .نمره ی لجبازی ام بیست بو د. کتک وتهدید فایده ای به حالم نکرد وبدن کبودم همچنان صورت لجبازی را گل می انداخت . پدر عزیزم نیز نمی توانست آینده ای پوچ وخراب را به خاطر لجبازی من برایم تصور کند. سرانجام نزدیکی های همان دبستان مرا گرفت ولی من همچنان ممانعت می نمودم .چاهی در آن حوالی بود واو مرا به آن سو برد درحالی که سرم به طرف پایین بود .فرمودند که آیا مدرسه می روی یا بیندازمت درون این چاه. البتّه حس پدرانه هیچ وقت این جازه را به اونمی داد واین فقط تهدیدی بود تا مرا وادار به مدرسه رفتن کند.در حالی که مرا سرازیر گرفته بود و از ترس مانند بید می لرزیدم با صدایی ملتمسانه گفتم که می روم.و امروز می فهمم که پدرم در واقع با آن تازیانه های اندک که خیلی زود بهبود یافت و حتی اثری از آن به جای نماند بلکه امروز شیرینی آثارش مرابه فرجام نیک رسانده، مر ا از تازیانه ی بزرگ روزگار یعنی جهالت ، بی خردی، پستی وبی سوادی رهایی بخشید . وسعادت ونیک بختی را به من هدیه داد.
نظر بدین تا ادامه اش رو بنویسم
برچسب‌ها:
[ پنج شنبه 14 ارديبهشت 1391برچسب:, ] [ 11:19 ] [ محمد جاودان ]
[
] |
|
|
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
